We kregen het idee om China eens te bezoeken toen we in Vietnam aan de grens met dit immense land stonden. Ik denk wel dat dit land snel verwesterd, zeker met de Olympische spelen van 2008 in aantocht. De Hutongs (de traditionele straatjes/wijken) verdwijnen in ieder geval in hoog tempo.

We starten in Beijing en bezoeken natuurlijk de muur, het paleis en HET plein.

Vanuit Peking met de trein naar Xian gegaan. Iedereen gaat daar natuurlijk naar het wereldberoemde terracottaleger.

Dan doen wij dat niet. Wij vertrekken door de oude poort van de mooie stadsmuur en komen langs een schooltje. De klassen stromen net leeg en de stroom kinderen is gigantisch. Ze willen natuurlijk op de foto.  

Vanuit Xian rijden we verder naar Xiahe, een plaatsje wat is ontstaan rond het grote Tibetaanse klooster Labrang. We slapen in een joert,  gaan paardrijden, kijken onze ogen uit en we lopen de Kora mee met wat uitzonderlijk fotogenieke figuren. Jaren later zijn we door Tibet getrokken maar ik denk dat Xiahe misschien wel meer Tibet is dan Tibet!! Maar misschien is er in een paar jaar wel heel veel veranderd.

En weer verder. Naar Chengdu, de stad van de panda's. Van daaruit maken we een trip naar Jiuzhaigou, Een prachtige rit van 11 uur, bijna allemaal bergop!!! Er zitten natuurlijk alleen maar Chinezen in de bus en ze beginnen gewoon in het Mandarijn tegen ons te praten: De hele wereld is toch Chinees!!! Na een uur of 5 een korte stop en na 8 uur een stop voor wat eten. Wat een feest! Er staat natuurlijk niet wat het is, wat het kost en de Chinezen spreken maar 2 woorden Engels: hello en good. Maar we wijzen wat aan, betalen wat en eten lekker met onze eigen chopsticks. Daarna nog even naar het toilet. Wel een duur woord voor een hal met een goot en wat muurtjes van 30cm hoog. Getuige de rij drollen die buiten voor de deur liggen is het voor de meeste mensen toch net te ver lopen.

Midden in de bus staan 3 vuilnisemmers maar ze worden gebruikt als spuugbak. Het wiebelt nogal in de bus.

We vinden een leuk hotelletje bij het park en ik krijg Chinese les van de dochter des huizes. Praten is lastig maar schrijven is niet te doen. Zelfs overschrijven is al een hele kunst.

Het park is prachtig en tussen die duizenden Chinezen zien we toch nog een enkele westerling.

Weer verder. Naar Yichang, de plaats waar de beroemde 3-klovendam gebouwd wordt. 1,2 miljoen mensen moeten verhuizen!. Later werd bekend dat nog eens 4 miljoen Chinezen op zoek moeten naar een ander huis. Ook dit project heeft weer veel ellende veroorzaakt: het water uit de Jangtsekiang (Yangtze) is al niet meer drinkbaar door al het vuil uit de fabrieken die onder water staan.

Wel interessant om een uitleg bij te wonen over de bouw die volgend jaar af moet zijn. We luisteren aandachtig maar alle info is echt alleen in het Chinees!

Ik bel nog even met de man van het tourbureau en hij ziet nu ook in dat we met de bus de trein naar Longji niet halen. Hij komt ons tegemoet rijden en we scheuren met 120 km/h door de kleine Chinese stad die met zijn 1,3 miljoen inwoners toch 6 keer zo groot is als Nijmegen. We overnachten nog een keer in een heel klein pensionnetje  in Yangxi en ontmoeten de 2 andere gasten 's avonds. Ze komen uit Nijmegen. De keuken van ons hotel is aan de straat en om te voorkomen dat het eten van het bord waait als er een vrachtwagen langs komt eten we binnen.

We komen in het pikdonker aan bij een hostel bij Longji. Ik zeg tegen Angelina dat er hier een mooie brug moet zijn. Als we wakker worden staat die naast "ons" hostel. Leuk toch?

We lopen door de prachtige omgeving naar Pingtan en doneren nog wat geld voor....??? Als dank graveren ze onze namen in een steen.

We lopen door de rijstterrassen. Je kunt ook dragers huren maar dat wil ik ze niet aandoen. We komen nog wat vrouwen tegen met heel lange haren.

Daar gaan we weer: naar Yangshuo. Mooie rijstvelden omringd door een karstgebergte. Daar een fiets gehuurd en een dag rondgereden. Voor Angelina is dat te zwaar na haar ongeluk van vorig jaar en zij loopt een rondje over de plaatselijke markt.

Nog even naar Shanghai en dat zit deze reis er al weer op. We besluiten om in ieder geval een keer Tibet te bezoeken.