We starten dit jaar in Jackson, Misissippi. We zijn van plan om via Louisiana, Texas, New Mexico en Arizona naar Las Vegas te rijden. We kiezen een grote, luxe auto die niet echt zuinig is. Maar met een benzineprijs van omgerekend €0,48 is dat niet zo'n probleem.

We rijden naar Vicksburg, bekend van "het beleg van Vicksburg"  (1863) tijdens die waanzinnig onnozele Amerikaanse Burgeroorlog.

Er zijn veel dingen waar Amerikanen goed in zijn: overdrijven, praten, kopen en lenen b.v. , maar waar ze helemaal goed in zijn is het inspelen op het sentiment. M.a.w.: bij bijna iedere schokkende, ontroerende of heftige gebeurtenis  is een gedenkteken op zijn plaats. 

En daar hebben ze er al wat van gehad. Buiten de vele oorlogen en conflicten zijn er nog gebeurtenissen als de mega-schietpartijen die met regelmaat van de klok plaatsvinden. De redenatie van Republikeinen is dat als iedereen een wapen heeft ook iedereen in kan grijpen als er iemand om zich heen begint te schieten. 

"Als een leraar een wapen heeft en er vind een schietpartij plaats op die school kan hij z.s.m. ingrijpen en vallen er minder gewonden en/of doden." 

Dan gaan wij maar even bij de Walmart  kijken of we nog een leuk semi-automatisch geweer kunnen kopen want we moeten tenslotte door Texas. We besluiten het er toch maar op te wagen en vervolgen onze reis zonder wapen. 

Bijna 700.000 gesneuvelde militairen!! En iedere dag plegen er 22 veteranen zelfmoord!! Er lopen zo'n 2.000.000 veteranen rond in de VS.

Wij gaan vanuit Biloxi terug naar Louisiana.  Eerst naar New Orleans, dan door naar Oak Alley en van daaruit naar Lafayette. We huren een kano en peddelen door die prachtige bayou. Angelina vaart nog bijna een alligator overhoop. Ze schrikken allebei maar die met de grootste bek zwemt snel weg. 

Dan door naar Houston. Natuurlijk naar het Space Centre, bekend van "Houston, we have a problem". 

Onze reis verloopt gelukkig wel voorspoedig maar de trip naar Dallas gaat niet door want op CNN waarschuwen ze voor "hailballs". Dit schijnt vaker voor te komen in Texas: Hagelstenen zo groot als honkballen die makkelijk door autoruiten heen gaan.

I.p.v. Dallas kiezen we voor San Antonio, een keileuk plaatsje met leuke terrasjes aan de San Antonio River. We zijn vrij vroeg en besluiten er een relaxed dagje van te maken. Ik bestel een lekkere Budweiser. Dat had je gedacht: "het is nog geen 12.00 uur. We mogen geen alcohol schenken of u moet ook wat te eten nemen". 

Het blijft toch een raar land met al die lokale, vreemde wetten maar ik neem toch ook maar wat te eten dan.

We gaan weer verder. Van San Antonio via Bandera en Johnson City naar Guadalupe National Park. Onderweg is het typisch  Texaans denk ik: Veel pick-ups, veel vlaggen van de Confederatie, veel Longhorns (je proeft het verschil echt wel), veel uitgestorven dorpjes, burgerlijke (lees bekrompen) mensen en best indrukwekkend. Als ik een pick-up zie met de vlag van de confederatie en wat jongeren met geweren "in de bak" kan ik me wel voorstellen dat een gemiddelde "buitenstaander" best wantrouwig is. Vooral als hij een donkere huidskleur heeft!!! Wij komen veilig  in New Mexico aan.

We nemen een kijkje bij het Carlsbad Caverns National park. Prachtig maar niet echt iets voor ons. Wij gaan weer paardrijden. Ik heb de les "tanken wanneer het mogelijk is" in de wind geslagen en hoop dat ik het met de hoeveelheid benzine red. We moeten een onverharde weg (enkeltje) van minstens 20 miles overleven maar we redden het weer tot het volgende tankstation.

"White Sand National Park" is prachtig. Als je wilt zien hoe het daar is moet je de film "Jackie" maar eens kijken. Het is geen zand maar het zijn eigenlijk gipskristallen. De totale oppervlakte van dit natuurwonder is 710 km². Als je bedenkt dat "ons" Beek 4,5 km² groot is dan snap je dat wij onze ogen uit keken. 

Saguaro, ook weer groter dan de gemiddelde cactus bij ons. Ze kunnen tot zo'n 15 mtr hoog worden. Als hij die grootte heeft bereikt is hij al minstens 150 jaar oud! 

We gaan door naar Old Tucson, een prachtig "westerndorpje" welke eigenlijk gebouwd is voor de film voor de film  "Arizona". Daarna zijn er 100-en films en series opgenomen waaronder "Rio Bravo" en " The Quick and the Dead". Ook enkele scenes uit " Little House on the Prairie" zijn daar opgenomen. Ik zat begin jaren 70 met rode oortjes naar die serie te kijken. Maar goed dat er nog geen "kijkwijzer" bestond! 

Ook bezoeken we het Pima Air & Space Museum welke pal naast het grootste vliegtuigkerkhof ter wereld ligt. Via Phoenix en Sedona rijden we door naar Flagstaff  maar stoppen nog even bij het spookstadje " Jerome". Op de snelweg bij Phoenix schrik ik me rot. Alsof we in een echte actiefilm zitten zie ik voor me een auto diverse malen over de kop vliegen. Ook de auto voor me wordt geraakt en komt achteruit op me af. Ik kan nergens heen en blijf maar claxonneren. De man met de airbag tegen zijn neus trapt nog net op tijd op de rem. 

Verder door Sedona, via Flagstaff naar Tuba City. We hebben hier al vaker gereden maar het blijft geweldig. We gaan nu rechts af richting Coalmine Canyon. Nog niet zo bekend bij het grote publiek. Vanaf de weg zie je het niet eens. Dus gaat het zoals altijd: we vragen de weg. De Indiaan die ons "wegwijs" maakt is gewoon nuchter en we rijden een stuk achter hem aan. We nemen nog een onverhard pad en zigzaggen tussen de koeien door. Ineens een afgrond en we hebben het gevonden. Prachtig, mooie kleuren en verder geen mens te bekennen. 

Dan door naar Page en het is nog net geen 12.00 uur als we daar aankomen. Dan maar snel naar  Antelope Canyon. Een prachtige slot Canyon van 440 mtr lang en ruim 44 mtr diep!! We hebben gelukkig mooi weer en ik lees net dat er in 1997 11 mensen zijn omgekomen bij een modderstroom door de smalle canyon. In 2006 hebben de autoriteiten de Lower Canyon voor 5 maanden gesloten vanwege modderstromen. Een enorme tegenvaller voor de Navajo indianen. Voor een toegangskaartje voor de Upper Canyon betaalden wij om 12.00 uur (dat is het mooiste i.v.m. de lichtinval) volgens mij $50 pp. En als je bedenkt dat er ieder jaar 4.000.000 bezoekers komen wordt kun je je voorstellen dat je dan als indiaan je oorlogskleuren weer op zou willen schminken.

En weer verder. We rijden via de grote vallei bij Page en Kaibab National Forest naar Zion en dan door naar Mesquite waar we overnachten. We rijden dus van Arizona, door Utah naar Nevada. Opnieuw geweldig. We praten nog wat met een Chinees die zegt dat de Grand Canyon close is. Ik zeg hem dat het toch een heel eind rijden is. "Nee, is close" herhaald hij telkens. Na een tijdje kom ik erachter dat de North Rim "closed" is!

Nog maar een keer naar de Valley of Fire omdat het zo mooi is. En dan zit ook deze reis er weer bijna op. We kopen tickets voor de "Tribute concert Country Stars" in Balley's en voor de thuiswedstrijd van de Las Vegas 51s. Die laatste spelen in de Minor League maar het is toch gezellig druk met zo'n 8000 toeschouwers. Je kijkt je ogen uit: er komt een XXXL Amerikaan naar zijn zitplaats lopen met een dienblad met daarop 2 bekers (500ml) cola, 2 gigantische hamburgers en 2 nog grotere hotdogs. Dan mag je toch aannemen dat hij met familie of vrienden gekomen is. Voor de 2e inning is gestart heeft hij alles al op en hij lijkt niet eens misselijk!!

We gaan ook nog even naar het Neon museum en ook maar weer naar Red Rock Canyon. Volgend jaar naar Florida.